Recensie showcase Wisseloord Studio's in Hilversum op 29 november 2006

Door Rutger Schoenmaker

De Wisseloord Studio's zijn de beste van Nederland (zo niet van Europa), dus over de geluidskwaliteit en akoestiek hoeft niemand te klagen -- al is het volume vooral bij enkele onderdelen nogal fors. Enige keren neemt DR stukjes gitaar/zang op, speelt ze af in een loop zodat een veellagig geheel ontstaat. Die gaan er nogal luid aan toe.

Het publiek wordt verzocht stil te zijn omdat opnames worden gemaakt; wie weet komt hier nog eens iets van in de openbaarheid. Het is helaas verboden foto's te maken. De jonge dames gedragen zich netjes (geen gegil, geen beha's, etc.). De sfeer is daar ook niet naar: ca 100 mensen in een opnamestudio, zittend, rookvrij (top!), halfdonker, kaarsen. Over dames gesproken, die van de band zijn jammer genoeg absent, ze hebben lol elders terwijl de mannen het werk mogen opknappen (aldus DR).

Niettemin staan de heren hun mannetje en maken er doorgaans een iets rauwer geheel van. Het begint met The Professor, dat eindigt zoals het hoort, met La fille danse op vocoder. Dan de nieuwe single, maar de gitaarversie: 9 Crimes. Zonder Lisa en strijkers is het even wennen, maar hopende dat het concert nog uit wordt gebracht, is goed te horen dat dit een heel acceptabele versie is. Rootless Tree. Een nummer voor gitaar, maar dit is de pianoversie - die daardoor rustiger klinkt, alhoewel: FUCK YOU komt vrij oprecht over. :) DR legt uit dat het volgende nummer, dat hij meer dan drie jaar geleden in Paradiso ook al speelde, ontstond als "The blower's daughter part II". Door allerlei overpeinzingen heeft het uiteindelijk toch Elephant moeten heten (gelach). Hij verbaast zich erover dat de grootste dieren die de aarde betreden, juist bang zijn voor muizen. Een opening met luider gitaargeweld inclusief wahwah-effecten: Volcano, een klassieker inmiddels. She's still too young. DR vraagt zich nu af, richting publiek, hoe hij zich voelt: happy or sad. Stilte. Sad. Hij neemt plaats voor de piano en Accidental Babies volgt.

Er is nog tijd voor twee nummers, het publiek mag kiezen. Een vrolijk nummer? "I don't do happy songs". Wellicht toch het grappigste nummer dan: Childish. Het laatste nummer begint met wat oefenen, enkele vrienden in een Iers café, het leek eerst een redelijk majeure song te worden (DR doet het voor op gitaar, klinkt als strumming van de eerste "I remember"-akkoorden), maar er blijkt sprake van een chantagesituatie: "je weet iets over jezelf, terwijl een ander iets anders over jou weet, wat jou niet zo goed uitkomt", zodat het wel somber moest eindigen. Het valt DR op dat ie regelmatig vocalen van Lisa zingt - zo ook hier, in hetzelfde octaaf trouwens: de lange versie van "I remember" dus. Wat mij betreft een prima gekozen verzameling: enkele klassiekers en misschien wel de beste van het nieuwe album?